Εγώ μόλις γύρισα! Ήταν στολισμένα δέντρα, ήταν φωτάκια, ήταν γλυκά, ήταν δώρα και τι δεν ήταν!!!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πριν μερικές ημέρες στο σχολείο μας ήρθε ένας άντρας ντυμένος καλικάτζαρος και μας έδωσε διαφημιστικά χαρτιά για την "Παραμυθούπολη" που θα βρίσκονταν από σήμερα (9 Δεκεμβρίου) μέχρι τις 5 Ιανουαρίου. Εγώ στην αρχή δεν έδωσα καν σημασία, μάλιστα στην αρχή σκέφτηκα να μην πάρω καθόλου χαρτάκι αλλά τελευταία στιγμή κάτι έγινε και άλλαξα γνώμη. Δεν ξέρω τι, απλώς πήγα και πήρα. Μόλις πριν 2 μέρες το έδειξα στους γονείς μου και τους είπα να πάμε. Σήμερα, επειδή δεν κρατιόμουν, πήγαμε στην Κοσμόπολη από τις 4:30 ενώ η Παραμυθούπολη θα άνοιγε στις 5:00. Δεν μπειράζει όμως, είχαμε την ευκαιρία με την μαμά μου να χαζέψουμε τα μαγαζιά.
Ξαφνικά, ενώ είμασταν στο δεύτερο όροφο ακούσαμε κάτι φωνές. Και τότε είδαμε τον Άι Βασίλη και τα ξωτικά του! Ήταν καταπληκτικό πραγματικά! Ύστερα πολύς κόσμος μαζεύτηκε γύρω τους (+εμάς φυσικά) και αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα από το 10 για να αρχίσουμε να διασκεδάζουμε. Μόλις τελειώσαμε όλοι έτρεξαν(όλα τα παιδιά) στο πρώτο σταθμό που ήταν "Το ταχυδρομείο του Άι Βασίλη" εκεί όλα τα παιδιά γράψαμε το δικό μας γράμμα και ύστερα πήγαμε στον δεύτερο σταθμό. "Το ρολόι των Χριστουγέννων". Εκεί υπήρχε ένα σπιτάκι όπου μέσα ήταν ένας άνθρωπος ρολόι και τα έκανε όλα πολύ γρήγορα. Έλεγε συνέχεια "Αχ τι θα κάνω, πόσες μέρες έμειναν μέχρι τα Χριστούγεννα; Πρέπει να ρυθμίσω το ρολόι!" και εγώ με λίγο κόσμο δίπλα μου (σχεδόν όλοι έγραφαν ακόμα τα γράμματα τους) καθόμουν και τον χάζευα, όταν ο άνθρωπος ρολόι με τράβηξε στο σπιτάκι λέγοντας μου "Έλα εσύ να με βοηθήσεις" και με έβαλε να ριθμήσω το ρολόι. Μηλούσε γρήγορα και μπερδεμένα. Μου έλεγε "Μένουν 16 μέρες ρίθμησε το" και δεν ήξερα τι να κάνω! Τελικά έβαλα το ρολόι να δείχνει 5:30 κι όταν αυτός με ρώτησε "Όλα έτοιμα;" του είπα "Ναι". Ύστερα έδιωξε κι εμένα και όλους του υπόλοιπους λέγοντας μας "Πηγαίνετε στην Αστερούπολη".
Η Αστερούπολη ήταν ο τρίτος σταθμός. Εκεί υπήρχε μία γυναίκα - αστέρι η οποία μας είπε να πάμε άπεναντι στο Σπίτι του Άι Βασίλη. Πήγαμε και αφού δεν ήταν κανείς κάθησα στην καρέκλα του για να με βγάλει η μαμά φωτογραφία. Ξαφνικά εμφανίστηκε πίσω από τις κουρτίνες ο Άι Βασίλης και πραγματικά τρόμαξα μη με μαλώσει που κάθομαι στην καρέκλα του. Αυτός όμως πήρε το γράμμα και μας είπε να πάμε στο Ζαχαροπλαστείο του. Πήγαμε όμως εκεί δεν είχαν βάλει ακόμα τις τιμές στα γλυκά κι έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε πάλι αύριο.
Ήταν πραγματικά απιθανοφανταστικοτέλειο!!! Να πάτε οποσδήποτε!
*Αυτό που γράφω το έζησα στ' αλήθεια.
*Μηλάω για την Κοσμόπολη της Κομοτηνής του νομού Ροδόπης
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πριν μερικές ημέρες στο σχολείο μας ήρθε ένας άντρας ντυμένος καλικάτζαρος και μας έδωσε διαφημιστικά χαρτιά για την "Παραμυθούπολη" που θα βρίσκονταν από σήμερα (9 Δεκεμβρίου) μέχρι τις 5 Ιανουαρίου. Εγώ στην αρχή δεν έδωσα καν σημασία, μάλιστα στην αρχή σκέφτηκα να μην πάρω καθόλου χαρτάκι αλλά τελευταία στιγμή κάτι έγινε και άλλαξα γνώμη. Δεν ξέρω τι, απλώς πήγα και πήρα. Μόλις πριν 2 μέρες το έδειξα στους γονείς μου και τους είπα να πάμε. Σήμερα, επειδή δεν κρατιόμουν, πήγαμε στην Κοσμόπολη από τις 4:30 ενώ η Παραμυθούπολη θα άνοιγε στις 5:00. Δεν μπειράζει όμως, είχαμε την ευκαιρία με την μαμά μου να χαζέψουμε τα μαγαζιά.
Ξαφνικά, ενώ είμασταν στο δεύτερο όροφο ακούσαμε κάτι φωνές. Και τότε είδαμε τον Άι Βασίλη και τα ξωτικά του! Ήταν καταπληκτικό πραγματικά! Ύστερα πολύς κόσμος μαζεύτηκε γύρω τους (+εμάς φυσικά) και αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα από το 10 για να αρχίσουμε να διασκεδάζουμε. Μόλις τελειώσαμε όλοι έτρεξαν(όλα τα παιδιά) στο πρώτο σταθμό που ήταν "Το ταχυδρομείο του Άι Βασίλη" εκεί όλα τα παιδιά γράψαμε το δικό μας γράμμα και ύστερα πήγαμε στον δεύτερο σταθμό. "Το ρολόι των Χριστουγέννων". Εκεί υπήρχε ένα σπιτάκι όπου μέσα ήταν ένας άνθρωπος ρολόι και τα έκανε όλα πολύ γρήγορα. Έλεγε συνέχεια "Αχ τι θα κάνω, πόσες μέρες έμειναν μέχρι τα Χριστούγεννα; Πρέπει να ρυθμίσω το ρολόι!" και εγώ με λίγο κόσμο δίπλα μου (σχεδόν όλοι έγραφαν ακόμα τα γράμματα τους) καθόμουν και τον χάζευα, όταν ο άνθρωπος ρολόι με τράβηξε στο σπιτάκι λέγοντας μου "Έλα εσύ να με βοηθήσεις" και με έβαλε να ριθμήσω το ρολόι. Μηλούσε γρήγορα και μπερδεμένα. Μου έλεγε "Μένουν 16 μέρες ρίθμησε το" και δεν ήξερα τι να κάνω! Τελικά έβαλα το ρολόι να δείχνει 5:30 κι όταν αυτός με ρώτησε "Όλα έτοιμα;" του είπα "Ναι". Ύστερα έδιωξε κι εμένα και όλους του υπόλοιπους λέγοντας μας "Πηγαίνετε στην Αστερούπολη".
Η Αστερούπολη ήταν ο τρίτος σταθμός. Εκεί υπήρχε μία γυναίκα - αστέρι η οποία μας είπε να πάμε άπεναντι στο Σπίτι του Άι Βασίλη. Πήγαμε και αφού δεν ήταν κανείς κάθησα στην καρέκλα του για να με βγάλει η μαμά φωτογραφία. Ξαφνικά εμφανίστηκε πίσω από τις κουρτίνες ο Άι Βασίλης και πραγματικά τρόμαξα μη με μαλώσει που κάθομαι στην καρέκλα του. Αυτός όμως πήρε το γράμμα και μας είπε να πάμε στο Ζαχαροπλαστείο του. Πήγαμε όμως εκεί δεν είχαν βάλει ακόμα τις τιμές στα γλυκά κι έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε και να πάμε πάλι αύριο.
Ήταν πραγματικά απιθανοφανταστικοτέλειο!!! Να πάτε οποσδήποτε!
*Μηλάω για την Κοσμόπολη της Κομοτηνής του νομού Ροδόπης
Καλησπέρα Δήμητρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασε από τους Μπόμπιρες να πάρεις κάτι..
Τι ωραία που γράφεις! Είμαι περήφανη που σε είχα μαθήτρια! χχαχχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ κυρία είμαι πολύ περήφανη που σας είχα δασκάλα, αυτά τα 2 χρόνια δε θα τα ξεχάσω ποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφή