Η Σοκολατούπολη - ένα υπέροχο παραμύθι!

Η κυρία Selena έγραψε ένα παραμύθι για την αποστολή που της είχα βάλει στην Σοκολατούπολη - να γράψει ένα παραμύθι που να περιέχει Σοκολάτα. Το παραμύθι αυτό, δεν το περίμενα τόσο συγκινητικό και όμορφο, γεμάτο αγάπη και ευαισθησία. Σας ευχαριστώ κυρία Selena που κάνατε τόσο κόπο, για κάτι σχετικά ασήμαντο που σας ζήτησα! Εγώ λοιπόν, δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ μαζί σας, γιατί είναι κάτι παραπάνω από υπέροχο! Είναι ένα καταπληκτικό δώρο Χριστουγέννων! Ας μην σας ζαλίζω άλλο λοιπόν, απολαύστε το:

Η Σοκολατούπολη!!!

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά πολλά χρόνια, ζούσε σε έναν τόπο μακρινό ένα αγοράκι που τον έλεγαν Θοδωρή. Ο Θοδωρής ήταν ένα παιδάκι καλόκαρδο και χαμογελαστό και πάντα έκανε τους γύρω του να χαμογελούν και να χαίρονται!!! Οι γονείς του τον είχανε καμάρι και η μανούλα του συχνά του έλεγε πόσο τον αγαπάει και πως με την γλύκα του και το νόστιμο προσωπάκι του την έκανε να ξεχνάει όλα τα δύσκολα και άσχημα του κόσμου!!! Θυμόταν πάντα την χαρακτηριστική της φράση:

“Αχ Θοδωρή μου, αγοράκι μου, εσύ είσαι το φάρμακο μου για όλα!!! Σαν μου δίνεις ένα φιλάκι, η γλύκα σου ομορφαίνει τη ζωή μου!!!”

Ο Θοδωράκης ήταν πολύ μικρούλης όμως και δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοούσε η μανούλα του. Μια μέρα λοιπόν όταν άκουσε τη μαμά του ξανά λέει αυτα τα λόγια, γύρισε και την κοίταξε με τα όμορφα καλοσυνάτα ματάκια του και την ρώτησε:

-Μανούλα μου πάντα μου λες πως η γλύκα μου σου ομορφαίνει τη ζωή και πως είμαι το φάρμακο σου. Πες μου μανούλα τι είναι το φάρμακο?

-Φάρμακο, Θοδωράκι μου, είναι αυτό που παίρνουν η άνθρωποι και γίνονται καλά...

-Και τι είναι γλύκα?

-Γλύκα αγοράκι μου είναι η γεύση που μένει στο στόμα όταν τρώμε κάτι γλυκό...

-Κι εγώ δηλαδή μανούλα, μοιάζω με γλυκό?

-Εσύ είσαι το δικό μου γλυκό αγοράκι...

Ο Θοδωράκης τότε σώπασε. Αν και είχε πολλές ακόμα απορίες, προτίμησε να μη μιλήσει άλλο και να δώσει το φιλάκι στη μαμά του που περίμενε... Έπειτα έφυγε και πήγε στο δωμάτιο του.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του και κοιτώντας ψηλά σκεφτόταν αυτά που του είχε πει η μαμά του... “Γλύκα αφήνει το γλυκό και είναι το φάρμακο για όσουν δεν είναι καλά!!!” έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του ώσπου τον πήρε ο ύπνος! Την επόμενη μέρα και πολλές μέρες μετά ο Θοδωράκης δεν σκέφτηκε καθόλου την κουβέντα με τη μαμά του. Έπαιζε και γελούσε όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας του.

Μια χειμωνιάτικη μέρα, η μανούλα του αρρώστησε κι ο μπαμπάς του ήταν πολύ στεναχωρημένος. Το ίδιο κι ο μικρός Θοδωρής... Είχε ακούσει το γιατρό να λέει, πως η μαμά του χρειαζόταν ένα φάρμακο που όμως δεν το είχε εκείνος κι έπρεπε να περιμένουν... Τότε ο Θοδωρής τινάχτηκε σαν κάτι να τον είχε τσιμπήσει κι έτρεξε γρήγορα στη μαμά του. Έσκυψε πάνω από το κεφάλι της και την φίλησε με όλη του την αγάπη!!!Εκείνη όμως δεν άνοιξε τα μάτια της. Τότε έσκυψε λίγο παραπάνω και ακούμπησε το μαγουλάκι του στα χείλη της αλλά εκείνη έμεινε ακίνητη... Ο Θοδωράκης σηκώθηκε και τα ματάκια του είχαν γεμίσει δάκρυα... Στάθηκε για λίγο εκεί και σκεφτόταν... Αμέσως μετά, με μια κίνηση σήκωσε το χεράκι του πεισματικά και σκούπισε το πρόσωπο του. Ξανά έσκυψε πάλι και ψιθύρισε στο αυτί της:

“Μανούλα μην ανησυχείς!!!ΕΓΩ, θα βρω ΕΓΩ το φάρμακο που χρειάζεσαι για να γίνεις καλά!!! Εσύ μου έλεγες πως η γλύκα είναι το φάρμακο για όλα!!!Ε! Κι εγώ λοιπόν θα βρω κάτι τόσο γλυκό που θα σε γιατρέψει αμέσως!!!”. Σηκώθηκε πάλι κι έφυγε τρέχοντας από το δωμάτιο κι έπειτα από το σπίτι. Το απόγευμα τον βρήκε καθισμένο σε έναν βράχο στο δάσος και είχε αρχίσει να νυχτώνει όμως ο Θοδωρής δεν φοβότανε! Είχε χαθεί στις σκέψεις του και δεν το ένοιαζε τίποτ' άλλο! Παρακαλούσε με όλη του τη δύναμη: “Σε παρακαλώ Θεούλη μου, βοήθα με να βρω κάτι τόσο γλυκό που να κάνει καλά τη μαμά μου!Σε παρακαλώ!”. Είχε πια νυχτώσει... Ο Θοδωρής σηκώθηκε να πάει στο σπίτι του αλλά κατάλαβε πως είχε χάσει το δρόμο έτσι σκοτεινά που ήταν... Άρχισε λοιπόν να περπατάει μέσα στο δάσος ώσπου είδε στο βάθος ένα φως κι όσο πιο κοντά πήγαινε τόσο εκείνο μεγάλωνε...

Για να διαβάσετε το υπόλοιπο παραμύθι, κάντε κλικ ΕΔΩ