Συνολικές προβολές σελίδας

Visitors

Search

5/2/12

Η αρχή της Άνοιξης και το τέλος του Χειμώνα & Τα δικά μου νέα!

Πριν μερικές εβδομάδες πήγα και αγόρασα ένα τετράδιο με σκληρό εξώφυλλο. Αμέσως μόλις γύρισα σπίτι άρχισα να γράφω μία ιστορία. ΜΕΓΑΛΗ ιστορία. Βέβαια, δεν την έχω τελειώσει ακόμα, του χρόνου τέτοια εποχή θα γίνει μάλλον (σοβαρά μιλάω) αλλά δεν πειράζει. Αποφάσισα να σας δώσω όμως να διαβάσετε την αρχή και άμα σας αρέσει θα σας βάλω και την συνέχεια (τουλάχιστον αυτά που έχω γράψει μέχρι τώρα).

Η αρχή της Άνοιξης και το τέλος του Χειμώνα

1 Ιανουαρίου
    Είμαι η Λίζα και το μέρος όπου μένω ονομάζεται “ορφανοτροφείο”. Εκεί ζουν παιδιά τα οποία δεν έχουν γονείς. Για να πω όμως την αλήθεια εγώ δεν ξέρω πως ήρθα εδώ. Απλώς από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βρίσκομαι σ' αυτό το μέρος. Πριν μερικές ημέρες, έκλεισα τα 9 και είμαι πολύ χαρούμενη. Ήμουν δηλαδή μέχρι που έμαθα για τον μπαμπά μου. Να τι έγινε: Την ημέρα των γενεθλίων μου, την ημέρα δηλαδή που ήρθα στο ορφανοτροφείο, ρώτησα την κυρία Αικατερίνη (την διευθύντρια του ορφανοτροφείου) που είναι οι γονείς μου. Στην αρχή δε μου απάντησε όμως μετά με πήρε στο γραφείο της και μου είπε πως πλέον με θεωρούσε αρκετά μεγάλη και ώριμη για να μου πει ποιοι είναι οι γονείς μου. 


<<Λίζα, κορίτσι μου, για την μητέρα σου δεν ξέρω, μπορεί να έχει...Πεθάνει... Εδώ όμως σε έφερε ο πατέρας σου όταν ήσουν τόσο δα μωράκι. Απ' ότι ξέρω, τώρα βρίσκεται στην Γαλλία, σε μια πόλη κοντά στο Παρίσι.>>, μου είπε ενώ εγώ την άκουγα προσεκτικά.
<<Και...Αφού έχω μπαμπά γιατί είμαι εδώ;>>, ρώτησα όλο απορία. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί βρίσκομαι σε ένα μέρος γεμάτο παιδιά χωρίς γονείς ενώ είχα πατέρα! Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και η κυρία Αικατερίνη το σήκωσε κάνοντάς μου νόημα να φύγω.
    Τις επόμενες ώρες τις πέρασα καταστρώνοντας το σχέδιό μου: Θα έμπαινα κρυφά σε ένα πλοίο που θα είχε προορισμό την Γαλλία κι όταν έφτανα εκεί, θα πήγαινα με το τρένο(πάλι κρυφά) στο Παρίσι. Όλα φαίνονταν υπέροχα και ήμουνα σίγουρη πως θα τα καταφέρω και θα φτάσω στον μπαμπά μου!

   

Μια που τελείωσα με τις ιστορίες θα ήθελα να σας πω πως πήρα μία σοβαρή (για μένα) απόφαση. Έφυγα από την παρέα των κοριτσιών, τώρα θα βρω άλλη παρέα ή θα κάθομαι μόνη μου. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ! Συνέχεια μαλώνουμε και κατά τη γνώμη κάποιων κοριτσιών φταίω περισσότερο από όλες εγώ. Επειδή, μπορεί να είναι αλήθεια και να μην το έχω καταλάβει αποφάσισα να φύγω από την παρέα και να κάνω μια νέα αρχή. Έτσι θα βρούμε όλες την ησυχία μας και δεν θα μαλώνουν τα κορίτσια εξ αιτίας μου. Λυπάμαι πολύ για τα πράγματα που έκανα και τις πλήγωσαν. 
Από 'δω και πέρα αρχίζω μια νέα ζωή. Αυτό το βιντεάκι το αφιερώνω σ' αυτές:




















Και αυτό το αφιερώνω... Σε όλους εσάς και κυρίως στον εαυτό μου, αυτό το τραγούδι συμβολίζει τη νέα αρχή μου:

7 σχόλια:

  1. Αγαπημένο μου, μικρό μου, ευαίσθητο κοριτσάκι μου! Σου εύχομαι ΣΥΝΤΟΜΑ να βρεις τις φίλες που σου αξίζουν. Εμείς δεν μπορούσε να γνωρίζουμε τι πραγματικά συνέβει μεταξύ σας. Μπορεί απλά, να μην ταιριάζετε με τα κορίτσια και γι' αυτό να δημιουργούνται όλες αυτές οι παρεξηγήσεις. Καλά έκανες κατά τη γνώμη μου, γιατί είναι πολύ ψυχοφθόρο, το να ζεις καθημερινά σε ένταση και ασυνεννοησία.
    Τώρα όσο αφορά το καινούριο σου διήγημα, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ Η ΙΔΕΑ. Όπως πάντα γράφεις πολύ όμορφα για την ηλικία σου. Είσαι ξεχωριστό παιδί. Μπράβο σου,Δημητρούλα μου, συνέχισε.
    Το τραγούδι που μας αφιέρωσες είναι καταπληκτικό! Σε ευχαριστούμε πολύ!
    Σου εύχομαι μια ομορφη εβδομάδα γεμάτη χαρούμενες στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, κυρία Ροδούλα, ίσως να μην ταιριάζουμε τελικά μεταξύ μας. Τέλως πάντων, αυτά είναι δυσάρεστα ας πάμε στα ευχάριστα τώρα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάρηκα όταν διάβασα το ότι σας άρεσε η... Αρχή της ιστορίας μου.
    Όσο για το χιόνι (το λέω εδώ γιατί δεν πρόλαβα να απαντήσω στα σχόλια της πρωηγούμενης ανάρτησης) μας έλιωσε τελικά πολύ πιο γρήγορα απ' ότι την προηγούμενη φορά. Κρίμα...
    Καλή εβδομάδα να έχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δημητρούλα μου, είναι πολύ κουραστικό να βρίσκεσαι σε μια παρέα που νιώθεις οτι δε μπορεί να σε καταλάβει!! Ίσως να μη φταίς ούτε εσύ ούτε και τα κορίτσια... Μπορεί απλά να μην ταιριάζετε. Μην ανησυχείς όμως, θα βρεις νέους φίλους που θα σε κάνουν να νιώθεις ευχάριστα όταν θα είσαι μαζί τους.
    Όσο για την ιστορία σου, μου άρεσε πάρα πολύ και θα περιμένω να διαβάσω και τη συνέχεια!! Μου αρέσει που αγαπάς τόσο πολύ το γράψιμο και από τα κείμενά σου φαίνεται πως είσαι πολύ ώριμη για την ηλικία σου...
    Καλή εβδομάδα σου εύχομαι και να είναι γεμάτη χαμόγελα!! Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σας κυρία Ειρήνη! Ναι, όπως είπα και πριν μάλλον δεν ταιριάζουμε αρκετά για να είμαστε φίλες. Χαίρομαι που σας άρεσε η ιστορία μου, θα βάλω σύντομα την συνέχεια!
      Καλή εβδομάδα να έχετε!

      Διαγραφή
  4. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!!ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!!
    ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!!!!!ΦΙΛΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σας άρεσε η ιστορία όπως επίσης χαίρομαι που σας άρεσε και το τραγούδι! Θα βάλω σύντομα την συνέχεια!!!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  5. ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

















    ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΟΥ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ....ΘΑ ΠΑΕΙ; ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ; ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ; ΑΝΤΕ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΣ ΣΕ ΑΓΩΝΙΑ.........
    ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γεια σας! Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιο "The Craziest Class"! Εύχομαι να είστε ευχαριστημένοι από αυτά που είδατε, διαβάσατε και ακούσατε!

Δήμητρα